Cizgilerin kurelere, zamanin sonsuzluga, sonsuzluklarin da hayâllere donustugu bir hikâyedir bu. Siradan insanlarin sira disiligi, bilinen hikâyelerin duslere donusumu, zaaflarin asîllesmesi, erdemlerin ardindaki gunâhkârlik tum ictenligiyle akacak zihinlere. Insan olmanin en zayif ve en yuce yanlari, bir hikâyenin dokunusuyla bir kez daha bilinebilir olacak. Ihsan Oktay Anar, bu yeni dusuyle sizleri bir kez daha sasirtacak. Cizgilerde degil kurelerde gezinecek, bilinen zamanlarin bilinmeyen anlarina yolculuk edeceksiniz. Alisik olmadiginiz bu dunyanin kapisindan girdiginizde âsinalik hissedecek, sadeligin ihtisâmina teslim olmanin rahatligiyla kendinizi akista yolculuk ederken bulacaksiniz. Kapaktaki Cizim: Ihsan Oktay Anar Kitaptan bir bolum: "Benzin tanklari da dolduruldugunda vakit gece yarisini coktan gecmisti. Zeplinin kumanda kabinine once Selahattin cikti ve alavereye tirmanip motor kabinine gecti. Ihsan Sait ve Idris Dede ise ahsap merdivenden kumanda kabinine ciktilar. Aman Baba, asagida amelelerin basindaydi. Yukaridaki kumanda ve motor kabinlerinden yirmiser uclu inis palamarlari sarkitildi. Asagidaki Aman Baba'nin emriyle 60 kadar amele bu palamarlara asildi. Aman Baba'nin, 'Hazir ol! Dikkat! Simdi!' demesiyle, bu is icin gorevli ameleler, zeplini kum torbalarina baglayan halatlari baltayla kopardilar. Iste tam bu anda palamarlara var gucleriyle simsiki asilan adamlarin ayaklari yerden kesilir gibi oldu. Aman Baba korkuyla, 'Herkes palamarlara!' diye bagirinca geri kalan ameleler de telâsla kosusturup halatlara asildi ve tepesi neredeyse hangarin tavanina degen zeplin hasar gormekten boylece kurtuldu. Aman Baba, 'Haydi arslanlarim! Goreyim sizi!' diye haykirdiktan sonra, adamlar kendilerini paralayarak, zeplini hangardan disari cekmeye basladilar. Goklere yukselmek icin can atan bir ejderhaya benzeyen hidrojen dolu devâsâ hava sefînesinin halatlarina asildiklari icin, zaman zaman ayaklari yerden kesili kesiliveriyor, ye - from Amzon